Waarom wil je dat?

door Rob van Veen op 1 juli 2013

 

Ja, waarom wil iemand eigenlijk de gemeentepolitiek in?

Best een goeie vraag eigenlijk.

Laat ik het maar eens proberen.

 

Al vanaf mijn 16e jaar zit ik in besturen van verschillende verenigingen. Leuk om te doen, helpen organiseren, dingen opzetten, uitproberen en mensen te binden.

Naast mijn drukke baan ben ik inmiddels bezig aan mijn 2e periode in de ondernemingsraad van a.s.r. en dan toch het gevoel dat ik een volgende stap moet zeten.

 

Misschien geeft het motto van het nieuwe a.s.r.  het wel het beste weer, Helpen door te doen!

 

Ook vanuit een politieke rol wil ik mensen helpen.

Niet om iedereen bij het handje te nemen, want iedereen heeft zijn eigen verantwoordelijkheden en talenten om iets van zijn/haar leven te maken.

Maar wie loopt in het leven niet een keer helemaal vast?

Je probeert van alles, maar krijgt het gewoon niet meer georganiseerd.

Heeft dat iets met links of rechts te maken?

Volgens mij helemaal niet.

Het gaat er veel meer om dat er mensen zijn die écht willen luisteren, die een hand uitsteken en die samen dingen willen bereiken.

Die mensen heb je nodig in de familiekring, je buurt, de sportvereniging, maar ook in de politiek. Ik vind het leuk om mensen samen te brengen, ideeën te ontwikkelen en hier concrete plannen van te maken.

Co-creatie heet dat tegenwoordig.

Dat kunnen dus zeer verschillende plannen zijn.

Plannen van dorpen, buurten, verenigingen, scholen, ondernemers, noem maar op.

Ik krijg daar energie van, maar je hebt dus mensen in de politiek nodig die serieuze plannen van inwoners écht serieus nemen!

 

Daarom wil ik dus de politiek in!

 

Crisis

door Rob van Veen op 29 juli 2013

 

Crisis, een veel gebruikt woord tegenwoordig.

‘We zitten in een crisis. Hoe lang zal die crisis nu nog duren’.

Vragen waar heel moeilijk een antwoord op te geven is.

 

Mijn persoonlijk beeld bij een crisis is dat het heftig en kortdurend van aard is.

De huidige financiële crisis duurt inmiddels al bijna 5 jaar.

Niet echt kortdurend zou je zeggen.

Deze crisis is volgens mij ontstaan door het uiteen klappen van een heuse zeepbel waar wij lang in hebben geleefd en geloofd.

 

Fictieve rijkdom!

 

En als die rijkdom dan nog maar eens bereikbaar was geweest voor iedereen dan was het nog een soort van rechtvaardige zeepbel geweest.

Maar dat was het niet. De zeepbel was ‘only for members’.

 

Uit chaos ontstaan vaak de mooiste inzichten.

Mijn hoop is dat wij achteraf zullen zeggen dat deze crisis geen crisis was, maar een overgang naar een nieuwe wereld. Een wereld die kansen biedt aan iedereen die bereid is het maximale uit zijn/haar kwaliteiten en talenten te halen.

Ongeacht afkomst en/of religie.

 

Een wereld waar zorg om onze naasten belangrijker is dan de opbrengst van een beleggingsportefeuille, hoe groot de auto is en hoe duur ons huis.

Ik zit niet te wachten op een nieuwe zeepbel.

Deze nieuwe werkelijkheid kan ons helpen om grote problemen op te lossen.

Neem bijvoorbeeld de veranderingen in de zorg.

De overheid legt de verantwoordelijkheid en uitvoering op het bordje van de lokale politiek.

 

Probleem of kans?

 

De lokale politiek staat veel dichterbij de inwoners van een stad, wijk of dorp dan onze bestuurders in Den Haag.

Tenminste, die politici die écht contact hebben met inwoners en bereid zijn om samen met inwoners te werken aan een ‘nieuwe’ samenleving en willen helpen bij het opzetten van netwerken.

Niet ieder mens is namelijk in staat om goed aan te geven dat er hulp noodzakelijk is.

Niet iedereen heeft familie, buren of vrienden die in staat zijn om te helpen.

Als nieuw lid van de lokale politieke familie ben ik bereid om te helpen.

Helpen door samen met inwoners problemen helder en bespreekbaar te maken.

 

Helpen door dorpstafels op te richten.

 

In de kleine kernen kunnen dorpshuizen hier een belangrijke rol spelen en in de grote kernen ligt er een prachtige uitdaging voor sportverenigingen.

In mijn volgende blog wil ik hier graag wat dieper op in gaan.

 

Mijn boodschap voor nu is dat ik bereid ben om een groot deel van mijn vrije tijd beschikbaar te stellen voor ons dorp.

Volgend jaar hoop ik door de inwoners van alle 11 kernen van Geldermalsen gekozen te worden tot gemeenteraadslid.

Dat wil ik heel graag doen namens de fractie van de PvdA, in mijn ogen de partij die het in haar genen heeft om richting te geven aan deze lokale transitie naar een fatsoenlijke samenleving.

 

Ik kijk er naar uit om met iedereen het gesprek aan te gaan.

In ieder geval met hen die dat vanuit fatsoen en respect voor een ander willen doen.

Ik wil de verschillen die er zijn heel graag overbruggen.

 

Landelijke politieke items en vergezichten moeten wij maar even laten rusten en gewoon gaan bouwen aan een mooi en eerlijk Geldermalsen.

 

De kracht van verenigingen

Door Rob van Veen op 30 september 2013

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In mijn vorige blog heb ik aangekondigd dat mijn volgende blog over de kracht van sportverenigingen zou gaan.

 

Laat ik het voor de helderheid deze keer gewoon bij mijn eigen cluppie houden, voetbalvereniging GVV Geldermalsen.

Waarom deze club? Praktisch omdat ik daar de afgelopen 10 jaar veel tijd, energie en passie in heb gestoken.

Een vereniging dat groot is in het samen zijn op de momenten dat het nodig is. Een samenleving in het klein!

 

Terug naar bijna twee jaar geleden.

Dus voordat ik ook maar het idee had om de politiek in te gaan!

Met een aantal geweldige Geldermalsenaren waren wij bezig om iets te doen voor ons dorp.

Met een mooi woord co-creatie.

 

Duidelijk werd dat het WMO dossier wel eens heel nadrukkelijk op het bordje van de gemeente zou komen.

Geloof me, mijn co-creatie vrienden kwamen met het idee om mijn lang gekoesterde wens om een kunstgrasveld bij GVV handen en voeten te geven.

GVV is als vereniging te klein voor een dergelijke investering. Dat begreep ik inmiddels ook wel.

 

Nee, de insteek werd een hele andere.

Toen de vorige coalitie ten val kwam en er vervolgens een nieuwe coalitie kwam dat Vitaal hoog in het vaandel had staan, vielen een aantal stukjes  op zijn plaats.

Jong en oud in Geldermalsen moeten gaan bewegen.

Een slechtere gezondheidssituatie ten opzichte van overige delen in Nederland begint namelijk echt heel zorgelijk te worden.

 

Het idee ontstond daarop snel. Aan de slag daarmee.

In opdracht van de daarvoor aangewezen ambtenaren ben ik aan de slag gegaan.

Partners gezocht en snel gevonden, een offerte voor een kunstgrasveld opgevraagd en vervolgens samen met Welzijn Geldermalsen een prachtig een zeer realistisch plan gemaakt.

 

Het idee in het kort:

Scholen, de GGD rivierenland, fysiotherapiepraktijken, Welzijn Geldermalsen, Vakantiespelweek en anderen krijgen de mogelijkheid om het kunstgrasveld iedere werkdag tot 18.00 uur te gebruiken.

GVV zal de gebruiker vanaf 18.00 uur en in het weekend zijn.

Een prachtige win-win situatie.

 

Was dit het?

Nee, GVV heeft daarna besloten om een hele grote stap te zetten.

GVV is bereid om de deuren van haar complex (kantine) open te stellen.

Na 83 jaar niet meer alleen een voetbalvereniging maar echt midden in de maatschappij, veel meer dan alleen maar voetbal.

 

Hiermee wordt een mogelijkheid gecreëerd om de kantine heel breed in te zetten.

Bijvoorbeeld een plek voor de bewoners van de Boomkamp die vanaf volgend jaar zelf op zoek moeten naar mogelijkheden van dagbesteding.

Daarnaast groepen van Welzijn Geldermalsen die een thuisbasis kunnen krijgen voor grootschalige activiteiten.

 

Ik kan nog wel even doorgaan, maar het idee lijkt me duidelijk.

 

Kortom, het coalitieakkoord lijkt er voor geschreven, er is geld gereserveerd, er ligt een degelijk en onafhankelijk plan.

Waarom is er dan nog niet begonnen met de aanleg van het veld hoor ik u denken.

 

Tsja, de politieke wegen zijn soms ondoorgrondelijk.

 

Inmiddels onder druk moeten besluiten om een grote stap terug te doen bij GVV.

Mensen zouden toch eens kunnen denken dat ik verschillende belangen dien.

 

Nou, ik dien maar één belang en dat is het belang van heel normale mensen uit mijn dorp!

 

Deed ik, doe ik en zal ik altijd blijven doen.

 

Wordt vervolgd!

 

Teleurgesteld, maar doorgegaan

Door Rob van Veen op 9 november 2014

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In maart van dit jaar was het, de verkiezingen voor de Gemeenteraad in Geldermalsen.

Veel energie in gestoken, misschien wel teveel!

 

De uitslag was klip en klaar.

En inderdaad, de kiezer heeft altijd gelijk!

Kortom, te weinig stemmen voor een plek in de Gemeenteraad.

 

Teleurgesteld, natuurlijk, maar tegelijk ook heel blij met de dingen die mij privé stonden te wachten.

Met een dubbel gevoel stond ik toen voor het uitslagenscherm.

Inmiddels zijn mijn twee geweldig mooie kleinkinderen geboren.

 

In die bewuste nacht heerlijk lopend naar huis. Genietend van mijn dorp, de uitslag een plekje proberen te geven, maar direct de overtuiging dat ik door zal gaan.

Niet voor mezelf, ik red me wel.

Nee, voor hen die op mij gestemd hebben, maar ook voor hen die dat niet op konden brengen.

Misschien wel omdat ze helemaal klaar waren met de landelijke PvdA.

En ja, dat begrijp ik wel.

 

Niet lang daarna de officiele plichtplegingen.

Met de woorden 'dat beloof ik' werd ik lid van de commissie Samenleving.

Mijn commissie omdat ik daar iets praktisch voor mensen kan doen. Kan helpen!

Natuurlijk ben ik naief, want na vele vergaderingen en alle argumenten uitgewisseld te hebben beslist de Gemeenteraad.

En daar sluiten de geledingen. Zo'n coalitie staat in het begin achter elkaar en ieder individueel lid heeft bij wijze van het eigen gevoel nog de mogelijkheid op een stemverklaring. Gelukkig herken ik daar een enkeling.

 

Toch ben ik er van overtuigd dat mijn bijdragen er toe doen.

Mijn argumenten hebben bijvoorbeeld mede geholpen om de werkwijze van het kernteam de goede kant op te krijgen.

Het zijn kleine succesjes die ik koester.

 

Nogmaals, ik doe het niet voor mezelf, ik red me wel.

 

O ja, het plan om van voetbalvereniging GVV een ontmoetingsplek te maken voor de kern Geldermalsen, inclusief de dagelijkse mogelijkheid tot sporten en bewegen voor iedereen, heeft het niet gehaald.

Niet omdat men het geen goed idee vond, maar omdat het niet gegund werd.

Mij niet gegund werd ben ik bang. Ook dat is politiek helaas.

Excuus daarvoor, het is namelijk een plan dat de meest kwetsbare juist de komende jaren zeer geholpen zou hebben.